Yemek Yapan Erkek Bağımsızdır

Pek çok genç kizin hayran olduğu Yunus Günçe, sunuculukta ve oyunculukta başarili bir isim. Ancak günümüzde mutfakta başarili olmak da çok önemli. Günçe’yle, Pinarim mutfağinda buluştuk.

Pınarım Dergisi'nin Yemek Sohbetleri'nde bu sefer genç bir beyefendiyi ağirladik. Deja Vu isimli televizyon programiyla gençler arasinda kendine bir hayran kitlesi oluşturan Yunus Günçe, dizilerde, reklam filmlerinde ve çeşitli programlarda sunucu olarak karşimiza çikti. Çoğunluğunu genç kizlari n oluşturduğu geniş bir hayran kitlesine sahip. Kiyafetleri, konuşmalari, pek çok insana aykiri gelen tavirlari her zaman dikkat çekti. Taniyinca aykiriliğin onun doğasinda var olduğunu görebiliyorsunuz. Günçe, 1976 yilinda Almanya'da doğmuş ve 1983 yilina kadar orada yaşamiş. Türkiye'ye döndükten sonra Number One TV'de hazirladiği Deja Vu programi onun hayatinin dönüm noktasi olmuş. Otomobilinin plakasini bile bu yüzden "DJV" olarak almiş. Bir yandan Deja Vu'nun tekrar ulusal bir kanalda yayini için uğraşirken, diğer yandan "Hiç Komik Diil" adli stand up gösterisine devam ediyor.

Pınarım mutfağinda buluştuğumuz Günçe, 1976 doğumlu genç bir beyefendi gibi görünse de içinde taşi diği çocuk hala 12 yaşinda bir yaramaz. Mutfaktan içeri adimini attiği anda bunu hissetmek mümkün. Zaten yemek tercihini de çocuklarin en çok sevdiği yumurtadan yana kullandi. Omlet yapacağini öğrendiğ imde her şeyin birkaç dakika içerisinde biteceğini düşündüm. Yumurtalari kir, malzemeyle kariştir, omlet hazir. Ama Yunus'un, heyecanli, yaramaz ve komik halleri bir saat süren bir omlet yapimina tanik olabilmemi sağladi. Kendisinin de dediği gibi, yemek yaparken dağinik çalişmayi, etrafi pisletmeyi seviyor. Omlet için kesme tahtasinin üzerinde hazirladiği malzeme kadari, masanin üstünde muhtelif yerlerde de vardi. Yunus iki yemeklik malzeme kullanip, tek yemek yapanlardan. Dağinik çalişsa da bu, yemek yapmak konusunda yetenekli olmadiğini göstermiyor. Sira kaygisi gütmeden, önce biberleri ardindan domatesleri, yumurtalari atip, omletin pişmesine yaki n kenarda unuttuğu sosisleri eklediğinde, sonucun bizim açimizdan hüsran olacağini düşündüm. Ama bir parça bile kalmayacak biçimde, beğenerek yedi- ğimiz güzel bir omlet çikti ortaya. Doğal olarak "Nasil oluyor da felaket beklerken sonuç mükemmel oluyor?" denince, bildik bir cevap veriyor. "Meslek sirri!" Bir yandan eklemeyi de ihmal etmiyor, "Dişarida insan sağliğini tehdit eden o kadar çok yiyecek var ki! Gün içerisinde farkinda olmadan neler neler yiyoruz? O yüzden pişirmeyi beceremesek de en sağliklisi evde yaptiklarimiz." Yunus Günçe'nin hazirlama yönteminden not kirsak da lezzetten tam puan aldi.

Bugün mönünüzde ne var?

Soya soslu güzel bir omlet yapacağim. Sanki çok iş yapiyormuşsunuz gibi gösteriyor, oysa yapimi çok kolay. Görünümü yemek yaptiğiniz duygusunu fazlasi yla veriyor. Tarifini benim uydurduğum bir yiyecek değil, daha önce pek çok kişinin bu tarz bir varyasyonu denediğinden eminim. Ama öğrencilik yillarinda sürekli yaptiğimiz bir yemekti. Görsellikten çok fonksiyonel bir yemek. Karin doyuruyor ve lezzet veriyor.

Ne kadar sıklıkla mutfağa girersiniz?

Kahvalti dişinda mutfağa çok fazla girmem. Kahvalti çok önemli bir öğün olduğundan, siki bir şekilde evde yapmaya özen gösteriyorum. Onun dişinda kahve, çay yapmaya, dolaptan bir şeyler atiştirmaya girerim. Neredeyse her bekar erkek gibi tavuk, sosis, yumurta, makarna yapmak için mutfağa girerim.

Ne kadar zamanda bir dışarıda yemek yiyorsunuz?

Her gün en az bir öğün, dişarida yiyorum. fiik restoranlarda kendimi rahat hissedemiyorum, sevemiyorum. Yemek yerken dikkat etmemiz gereken yerleri tercih etmiyorum. Çocukluğumdan beri yemek yerken rahat olmayi severim. Sofrayi acayip dağitir ve pisletirim. Çünkü yemek yerken çok keyif aliyorum. Dişari çiktiğimda gittiğim belli başli yerler var. Çamli- ca'da Çömlek'te kuru fasulye yerim. Kuru fasulyede yeni bir boyut diyebilirim. Büfelerde bir şeyler atiştirmayi, salaş ve rahat olabileceğim yerleri seviyorum. iki yudum su alinca suyu doldurmaya çalişan garsonlari n ve normalde alişik olmadiğimiz bir ilginin hakim olduğu ortamlari sevmiyorum. Yemek ve ben zaten mutluyuz, başka bir şeye gerek yok.

En sevdiğiniz yemek hangisi?

Türk mutfağini çok seviyorum. Benim için ayri bir yeri var. Karniyarik, çoban salata, pilav, cacik ve özellikle kuru fasulye gibi otantik lezzetleri seviyorum. Bazen Çömlek'e gidip ilk öğün olarak kuru fasulye yediğim de oluyor. O kadar çok seviyorum.

Yemek yapmak mı yemek yemek mi?

Yemek yapanlara çok özeniyorum. Bir erkeğin yemek yapabiliyor olmasi, bir kadinin ekonomik özgürlüğünü kazanmasina denk. Para kazanabiliyor olmak bir kadi ni ne kadar bağimsizlaştirabiliyorsa, yemek yapmak da erkeği o derece bağimsizlaştiriyor. Kendi kendine yetmesini sağliyor. Kadin ve erkek ilişkilerinde, erkek güzel yemek ve özenli sofralar ister. Günümüzde genç kizlarin yemek yapmayi çok ilkel bir şeymiş gibi değerlendirmelerinden çok rahatsizim. Bu acikli bir durum. Övünür gibi, "Yumurta bile kiramam" diyebiliyorlar. "Aferin o zaman!" Ne diyebilirim ki? Bence bir kadin yemek yapabilmeli. Kadin daha iyi yemek yapabilmek için bir sürü malzeme alabilmeye erkeği motive etmeli, çok para kazanmaya şartlandirmali. Kadinin tek işi bu olmayabilir. Olimpiyatlarda altin madalya da kazanabilir. Ama eve geldiğinde kadin olduğunu hatirlayip, ayni zamanda bana yemek verebilmeli. Eğer beni mutlu etmek istiyorsa, mutluluğun yollarindan biri de bu. Kadini mutfağa gönderip televizyon seyretmeyi kastetmiyorum. Mutfakta beraber eğlenmenin önderliğini kadinin yapmasi gerektiğine inaniyorum. Kalbime giden yol midemden geçiyor.

Yemek yapmaya merakınız var mı?

Evet. Ama pek çok isteğim var ve zaman yetmiyor. İsteklerimi törpülemek zorunda kalabiliyorum. Mutfağa hakim bir adam olmak isterdim. Kadinlarin yemek yapmadiği bir dünyada, yemek yapabilen bir erkeğin çok prim yapacağini düşünüyorum. Kadinlar, erkeklerin mutfakta olmalarini seviyorlar. Ne yazik ki mutfakta kudretli bir adam değilim. Ama olmak isterdim.

Hiç sevmediğiniz bir yiyecek var mı?

Kabak tatlisini deneyemem bile. Tatli krizinden ölecek olsam kesme şeker yerim, yine de kabak tatlisi yiyemem. Oysa kabak tatlisi orijinal bir Türk tatlisi. Damak tadi iyi olan insanlar kabak tatlisini çok överler. Ama ben yiyemiyorum. Sütlü kapuskayi da sevmem. Annem bize ceza verdiğinde zorla bulgur ve kapuska yedirirdi. Bu yüzden kapuskanin kokusunu duyunca rahatsiz olurum. Ayrica ilginç bir biçimde tabakta servis edilen kocaman baliklari yiyemiyorum. Ekmek arasi ya da meze olarak yiyebiliyorum. Bu da çocuklu- ğumla ilgili olabilir. Çocukken baliktan zehirlenmiştim.

Yabancı mutfaklarla aranız nasıl?

Çin mutfağini ve Meksika mutfağini seviyorum. Ama yabanci mutfaklara hakim olduğumu söyleyemem. Özellikle turnelerde yerel mutfaklar çok ilgimi çeker. Eskişehir'de çiğbörek, Kayseri'de manti, Konya'da etli ekmek ve bamya çorbasi inanilmaz lezzetler. Bamyayi normalde sevmem. Ama bamya çorbasi lezzet deposu bir yemek. Bu tarz tatlarin peşinden koşuyorum. Dünyaya bir kere geldiğimizi düşünerek bazen yemek için yaşiyorum.

Formunuzu nasil koruyorsunuz?

Günde üç öğünden fazla yemek yiyorum. Bu yüzden formumu spor yaparak korumaya çalışıyorum. Ayrıca doyduktan sonra yemek yemeyi kesmeyi öğrendim. Porsiyonları ufalttım. Tatlıyı severim, ama her gün tatlı yemiyorum. Vücudumun ihtiyacı olan glikozu meyvelerden almaya çalışıyorum.

Dolabınızdan eksik etmediğiniz neler var?

Diyet kola, yoğurt, yumurta ve kahvaltılık yiyecekler. Süt ve elma suyu dolabımda muhakkak bulunur. Elma suyu bağımlısı sayılabilirim, çok düşkünüm.

Geleceğe dair hayalleriniz neler? Hedefiniz nedir?

Kalıcı olmak gibi bir iddiam yok. Öyle olsaydı heykeltı raş ya da ressam olurdum. Kalıcı olmanın çok büyük bir saplantı olmaması gerektiğini düşünüyorum. Ama ufak da olsa bir iz bırakmak benim için çok hoş olabilir. "Dizilerde, reklamlarda oynayan çocuk" bir yere kadar güzel de, bu çocuğun başka özellikleri de var. Aktör olmayı hedeşiyorum. Televizyon izlemese de Deja Vu'nun olduğu günlerde televizyonu açan, o gün sevmezse, "gelecek programı izlemem" demeyen, Deja Vu'ya ve kendine bir şans veren, herkesin olduğu kadar benim de inişli çıkışlı olabilmemi mazur gören, sorgulayan, fiziğimin ötesindeki Yunus'u görebilen bir kitlem var. Kafası çalışan insanlar için hak ettikleri bir takım işler yapmak istiyorum.

Genç yaşta gelen şöhret sizi nasıl etkiledi?

Meşhur olduktan sonra hayatımda çok fazla bir şey değişmedi. Ancak beni meşhur eden insanların hayatı nda bir şeyler değişebiliyor. Bir genç kız odasının duvarına fotoğrafımı asabiliyor. Meşhur olmasam, o fotoğrafın yerinde bir başkası ya da bir takvim olacaktı. Bir şekilde etkilediğim insanlar var. Ayrıca meşhur olmak korktuğum bir şey. Saldırıya açık, savunmasız bir durum. Pek çok insan sizin hakkınızda hiçbir şey bilmeden rahat rahat bir şeyler yazıp, ahkam kesebiliyor. Ünlüler camiasına ait bir adam değilim. Ben yalnı zca Yunus Günçe'yim. Neredeyse 30 yaşına gelmiş ama, hala 12 yaşındaki bir çocuk gibi gezinen bir adam. O yüzden hayatımda pek bir şey değişmiyor. Karakterim buna müsait değil.

Soya soslu omlet

Malzemeler
• Yumurta, Pınar sosis, çarliston biber, Pınar taze kaşar peyniri, soya sosu, çeşitli baharatlar (kekik, karabiber, pul biber), domates, tuz, maydanoz, zeytinyağı

Hazırlanışı
• Domatesler rendelenerek, dilimlenmiş çarliston biber ve sosislerle tavada pişirilir. Bir başka kapta çırpılan yumurtalara isteğe bağlı olarak rendelenmiş kaşar eklenerek, tüm malzemeler tavada kısık ateşte pişirilir. Kaşar sonradan da eklenebilir. Soya sosu, kekik ve damak tadına göre arzu edilen baharatlar eklenerek bir süre karıştırılır ve sıcak servis edilir. Afiyet olsun.